AFSLAG BLV

Dependance
van Museum Belvédère 

AFSLAG BLV, dependance van Museum Belvédère in het centrum van Heerenveen, gericht op hedendaagse kunst, biedt een podium aan (noordelijke) jonge talentvolle kunstenaars.

AFSLAG BLV is een initiatief van Museum Belvédère in samenwerking met de gemeente Heerenveen, stichting De Heerenveense School, Museum Heerenveen, het Klaas Dijkstra Fonds, X-Y Fonds en de provincie Fryslân.

De Heerenveense School

Adresgegevens

AFSLAG BLV
Minckelersstraat 11
8442 CE, Heerenveen

Gevestigd in de Heerenveense School, hetzelfde gebouw waar ook Museum Heerenveen is te vinden.

Openingstijden

dinsdag t/m vrijdag 11.00 – 17.00 uur
zaterdag en zondag 13.00 – 17.00 uur
maandag gesloten

De toegang is gratis!

Parkeren
 

Parkeren kan op het plein voor het gebouw of in Parkeergarage Geerts Willigen:
Geerts Willigenplein 1, 8441 GV Heerenveen

Betaald parkeren Heerenveense School

dinsdag, woensdag, vrijdag  09.00 – 20.00 uur
donderdag 09.00 – 21.00 uur 
zaterdag 09.00 – 20.00 uur
op zondag is parkeren gratis!
 

AFSLAG BLV
weer van start

AFSLAG BLV, de dependance van Museum Belvédère in de Heerenveense School in het centrum van Heerenveen, is na een kleine renovatie weer van start met een nieuw tentoonstellingsprogramma en een nieuwe programmeur: Albert Oost, kunstenaar, initiatiefnemer van melklokaal in Heerenveen en tevens werkzaam als collectiebeheerder bij Museum Belvédère.

Te beginnen met:

A Square Dance – Henrik Kröner
 

6 maart t/m 22 mei 2022
 

De doeken van de in Groningen wonende Henrik Kröner (1979, Nordhorn, DE) ogen als ijle kleurpotloodtekeningen op dunne ruitjesstof, dat associaties oproept met het papier van een eenvoudig rekenschrift. De tastzin wordt ingeruild voor de zin van het kijken, het aanraken met de ogen, de blik.

In deze tentoonstelling draait het om een dans, de square dance. Het mathematische ritme van allemaal kleine vierkantjes. Het is geen statische dans maar het gaat heen en weer, kriskras dwars door elkaar. De getoonde werken komen uit verschillende series van Henrik Kröner’s oeuvre.

Waar eerder vooral het accent lag op kleur -en lichtverloop zijn nu ook kleurvlekken en ronde vormen te herkennen. Eenvoudige composities met een decoratieve uitstraling. Het textiele en het tactiele karakter van het werk is alom aanwezig.

Kröner komt uit een textielfamilie. Zijn oma heeft in de jaren 30 in Hamburg textiele vormgeving gestudeerd en zijn vader is textielingenieur. De ruitjesstof in deze tentoonstelling is afkomstig uit de fabriek waar zijn vader nog steeds werkt.

Als schooljongen begon hij in de wiskundeles de vakjes van het schriftje in te kleuren. “Als kunstenaar koester ik de verveling als een bron van inspiratie. Er kunnen dingen ontstaan vanuit verveling.”

De afgelopen jaren heeft Kröner zich verdiept in de twee oude verhalen Noli me tangere en Pygmalion. Wat hem in beide verhalen interesseert is het spanningsveld tussen het verbod en het verlangen om iets aan te raken. Het aanraken met de ogen en met de tast, onze huid.

Pygmalion gaat ook over de mythe van de kunstenaar, de schepper. Kröner gaat kritisch om met dit romantische idee. Hij stelt zich vragen als: wat is authentiek, hoe beoordelen we iets als goede kunst en hoe wordt het gewaardeerd.

In de media: Klik hieronder voor een recensie van Gitte Brugman:

Leeuwarder Courant (18 maart 2022)

EQUIDISTANCE

5  juni t/m 14 augustus 2022

Drie jonge, deels opgeleide en in Groningen wonende, kunstenaars namen het concept equidistantie als uitgangpunt voor deze tentoonstelling. In de wiskunde wordt ‘een punt op gelijke afstand van een verzameling objecten equidistant genoemd als de afstanden tussen dat punt en elk object in de verzameling gelijk zijn.’ 

“De term equidistance in ons onderzoek is ontstaan uit het gevoel van verbondenheid. Als trio, waarin ieder van ons een andere achtergrond deelt, streven we ernaar om onze verschillende frequenties te delen voor deze bepaalde periode waarin we ons bevinden. We willen deze verzamelde momenten via verschillende media vastleggen en tot uitdrukking brengen in een tentoonstelling. Drie verschillende artistieke talen waaien op en worden verenigd door het begrip equidistantie in een gezamenlijk werk - een punt op gelijke afstand.”
 

Karina Puuffin 

Karina Puuffin (1997, Oekraïne) verhuisde naar Nederland toen de situatie in Oost-Oekraïne instabiel en onveilig werd. Het werk van Puuffin is een viering van kunst. Geïnspireerd door het modernisme probeert ze de traditionele ideeën van het medium te doorbreken, schilderijen samen te voegen tot sculpturale objecten en vice versa. Met haar werk Good painting in deze tentoonstelling werpt ze een vraag op: wat maakt een kunstwerk de moeite waard om in het museum te laten zien? Goed = waarde, maar = waarde goed.

In de hedendaagse kunstwereld wordt de waarde van het kunstwerk niet meer bepaald door de kwaliteit ervan. White cube-muren worden beschouwd als een ultieme presentatieruimte en "een goed schilderij" is een abstracte term geworden om een stuk te identificeren dat succesvol, gewaardeerd en hoog aangeschreven is. In de satirische installatie van Puuffin vindt de versmelting plaats tussen gewenst en ongewenst, authenticiteit en fake, goedkoop en duur. Haar project is zowel een statement als een experiment om te kijken of de perceptie van een kunstkijker gemakkelijk te manipuleren is. Van iets goedkoops, vergeten, onbelangrijks en clichés tot iets "waardevols".
 

Ottokaji Iroke 

Ottokaj Iroke (1989, Zuid Korea) is een multidisciplinair kunstenaar gevestigd in Nederland, oorspronkelijk afkomstig uit Seoul. Hij studeerde schilderkunst voor zijn master aan het Frank Mohr Instituut. Ottokaji is gefascineerd door de machttopologie van economie, sport en hiphop. Zijn dagelijks leven en interesses worden gecombineerd, en hij esthetiseert ze dagelijks. Zijn leven is een suggestieve transformatie van zijn kunst en mentaliteit. Hij verandert politieke kwesties in perceptuele ervaringen.

Voor het werk ‘That's all football’, een installatie met een performancevideo en sculpturale schilderijen, maakte hij 20 sculpturale schilderijen van kindervoetbalnetten. Ottokaji bezocht het Abe Lenstra Stadion van SC Heerenveen voor het videowerk om locatie gebonden geluid op te nemen. Die dag dat hij er was, 15 mei, won SC Heerenveen van Go Ahead Eagles met 3:1. Het was voor hen de laatste wedstrijd van het seizoen. Zijn performancevideo laat zien hoe hij speelt in zijn atelier. Hij presenteert dit allemaal in de tentoonstelling. Ook het publiek is welkom om met zijn settings te spelen. Iedereen is welkom in zijn stadion.
 

Celina Bermudez Vogensen

Celina Bermudez Vogensen (1996, Portugal) is Nicaraguaanse, Portugese en Amerikaanse en werkt met onderwerpen met betrekking tot natuur tegenover migratie, territorium en identiteit waarin hun persoonlijke ervaring de belangrijkste bron is van het werk. Celina verkent deze onderwerpen via verschillende media en benaderingen.

Celina toont ‘mythen en metamorfose’. “We zijn gefascineerd door het concept van het overwinnen van de traditie van stilte en het bouwen van nieuwe verhalen en beelden die de relaties onderling en tussen soorten aangeven. We willen onderzoek doen naar algemeen bekende mythen voor deze tentoonstelling samen met meer onbekende verhalen. Verhalen en beelden zijn die de relaties tussen soorten aangeven. Fabels, mythen en beelden van dieren en planten die communiceren.” 

Een metamorfose van mens en dier gepresenteerd in de vorm van video, prenten, schilderijen en miniatuursculpturen.

Aafke Ytsma -
Moments in between

4 september t/m 20 november 2022

De deels in Den Haag en Friesland opgegroeide Aafke Ytsma (1988, Voorburg) woont en werkt tegenwoordig in Leipzig en Leeuwarden. In 2019 won ze (een gedeelde) Young Art Noord (vakjury) in Museum Belvédère. Een solopresentatie in Afslag BLV was aan deze prijs verbonden.
 

In de tentoonstelling Moments in between zijn nieuwe schilderijen en houtsnedes in de Japanse techniek te zien. De verzameling werken wekt de indruk van een overkoepelend maar verhuld plot. Terwijl in de individuele werken het verhaal zich eerder lijkt te vertakken dan te verdichten. In de schijnbaar alledaagse voorstellingen lopen personages in en uit. Iemand is op weg in de auto, een tuinder oogst groente op het land, een kat rent in de nacht over straat, in een lege hal staat de deur op een kier. De onbeduidende en terloopse momenten bezitten een verstilling die tegelijk doet afvragen wat er aan vooraf ging of wat er nog staat te gebeuren. In hun samenhangen verkennen ze de hedendaagse tijd en de wijze waarop we ons bewegen en verhouden tot de wereld.
 

“Ik ben geïnteresseerd in de momenten die je over het hoofd ziet, waarin ongemerkt je blik of gedachten afdwalen, de tussenmomenten die de tijd verdelen of twee gebeurtenissen verbinden.”