AFSLAG BLV

Cas van Deurssen – CRIMP / PINCH / POCKET

1 juni t/m 24 augustus 

Van 1 juni tot en met 24 augustus 2025 presenteert Afslag BLV een solotentoonstelling van beeldend kunstenaar Cas van Deurssen (1994). In de tentoonstelling is een selectie te zien van recente schilderijen, ruimtelijke werken en objecten waarin materiaal, vorm en beeldtaal elkaar op onverwachte manieren ontmoeten. In zijn werk onderzoekt Van Deurssen maatschappelijke gedragingen en structuren – vaak met een licht kritische of speelse ondertoon. Contrasten als ambacht en massaproductie, nostalgie en technologische vooruitgang, en het alledaagse versus het theatrale staan centraal.

Cas van Deurssen laat zich inspireren door observaties van dagelijkse routines, straatbeelden, spontane ontmoetingen en de manier waarop mensen zich oriënteren in hun omgeving – via symbolen, kleurcodes en gewoontes. Een fietstocht, een marktkraam of een alledaags object kan voor hem de aanleiding zijn voor nieuw werk. Door afstand te nemen van de vertrouwde context en die te bevragen, ontstaan composities waarin objecten en materialen een andere taal spreken dan die van nut of functie.

Dependance
van Museum Belvédère 

AFSLAG BLV, dependance van Museum Belvédère in het centrum van Heerenveen, gericht op hedendaagse kunst, biedt een podium aan (noordelijke) jonge talentvolle kunstenaars.

AFSLAG BLV is een initiatief van Museum Belvédère in samenwerking met de gemeente Heerenveen, stichting De Heerenveense School, Museum Heerenveen, het Klaas Dijkstra Fonds, X-Y Fonds en de provincie Fryslân.

De Heerenveense School

Adresgegevens

AFSLAG BLV
Minckelersstraat 11
8442 CE, Heerenveen

Gevestigd in de Heerenveense School, hetzelfde gebouw waar ook Museum Heerenveen is te vinden.

Openingstijden

dinsdag t/m vrijdag 11.00 – 17.00 uur
zaterdag en zondag 13.00 – 17.00 uur
maandag gesloten

De toegang is gratis!

Parkeren
 

Parkeren kan op het plein voor het gebouw of in Parkeergarage Geerts Willigen:
Geerts Willigenplein 1, 8441 GV Heerenveen

Betaald parkeren Heerenveense School

dinsdag, woensdag, vrijdag  09.00 – 20.00 uur
donderdag 09.00 – 21.00 uur 
zaterdag 09.00 – 20.00 uur
op zondag is parkeren gratis!
 

SIMULACRA
Kunstenaarscollectief De Tegel
 

 2 maart – 18 mei 2025

Kunstenaarscollectief De Tegel (2023) onderzoekt in SIMULACRA in Afslag BLV, dependance van Museum Belvédère, hoe beelden, materialen en concepten verschuiven in betekenis. Wat is echt en wat is een kopie? In een wereld waarin beelden, technologie en cultuur onze perceptie vormgeven, vervaagt de grens tussen origineel en reproductie.

Simulacra, een term uit het werk van filosoof Jean Baudrillard, verwijst naar kopieën die ofwel nooit een origineel hebben gehad of niet langer een origineel hebben — een realiteit wordt gecreëerd die zelf verwijzend is in plaats van gebaseerd op een externe waarheid. Door kritische reflectie en onderlinge dialoog ontwikkelden de vier autonome kunstenaars Abel Kamps, Indira de Boer, Jens Buis en Sverre van der Velde individueel nieuw werk. De werken zijn persoonlijke reflecties op het concept van Baudrillard en balanceren tussen herkenning en vervreemding, tussen constructie en illusie, en nodigen de toeschouwer uit om de werkelijkheid opnieuw te bevragen.

Alle vier kunstenaars studeerden in 2024 af aan Academie Minerva in Groningen.

Abel Kamps

Robert Geveke – Maquillage 

8 december 2024 – 16 februari 2025

In zijn solotentoonstelling Maquillage – het Franse woord voor make-up – toont beeldend kunstenaar Robert Geveke (Heerenveen, 1973) een reeks nieuwe tekeningen en schilderijen. Geveke laat in zijn werk verschillende stijlen zien: aan de ene kant de snelle, associatieve en verhalende teken- en schilderstijl en aan de andere kant de bedachtzame, bijna statische pasteltekeningen.

Het laat zich het best omschrijven als een samensmelting van biografische associaties, kunsthistorische referenties en beelden uit de massamedia/popcultuur waarin de mens in relatie tot zijn omgeving centraal staat. De tekeningen zijn het startpunt voor zijn schilderijen en pasteltekeningen.

Daarnaast toont Geveke pastelportretten die geïnspireerd zijn op de rococo en de figuratieve pasteltekeningen van Rosalba Carriera, een 17e/18e-eeuwse Italiaanse kunstenares. Zij portretteerde haar modellen, met flink gepoederde gezichten, als een soort esthetisch masker. Mannen en vrouwen uit de hogere klasse droegen zoveel mogelijk make-up om zich te verhouden tot de adel. Een echo hiervan is voelbaar in de huidige maatschappij, waar het voornamelijk gaat om een digitaal masker. Denk maar aan de filters op sociale media apps en het nastreven van het ideaalbeeld van het ‘Instagrammodel’.  

In zijn meer verhalende pasteltekeningen wordt het contrast van de intense kleuren en het licht dat de beelden domineert effectief ingezet als middel om existentiële gebeurtenissen – zoals verlies, verlangen, hoop en afscheid – te visualiseren.

Het universele verhaal van afwezigheid en gemis wordt behandeld als een lichte, maar toch melancholische factor in Gevekes wereld.

Robert Geveke studeerde aan AKI ArtEZ Academie voor Art & Design in Enschede en De Ateliers in Amsterdam. Geveke ontving tweemaal de Bunning Brongers Prize en hij kreeg een werkbeurs en het Startstipendum vanuit het Mondriaanfonds.

In de media: Gitte Brugman schreef een recensie over Maquillage in de Leeuwarder Courant:  artikel

Klaske Bootsma – 11:37

1 september – 17 november 2024

Voor beeldend kunstenaar Klaske Bootsma (1995), afgestudeerd in 2023 aan het Frank Mohr Instituut in Groningen, speelt zelfonderzoek een belangrijke rol in het schilderproces. In haar zoektocht naar echtheid en ultieme antwoorden stelt ze continu haar kunst en het kunstenaarschap ter discussie. Vanaf 1 september 2024 is haar werk te zien in de nieuwe solotentoonstelling 11:37 in AFSLAG BLV.

In deze expositie toont Bootsma behalve schilderijen op canvas ook werken gemaakt met uit de container geviste en doormidden gezaagde stukken hout. De onderlinge relatie tussen deze werken, zowel groot als klein, en het contrast tussen hout en doek, traditie en experiment, speelt een belangrijke rol. Door haar soms wat onorthodoxe materiaalkeuze bevecht ze vooroordelen en bevraagt ze wat deze keuze toevoegt aan de boodschap van het kunstwerk.

Daarnaast exposeert Bootsma verschillende recente tekeningen. Veel van deze tekeningen ontstonden als schetsen voor groter werk, maar bleken voor de kunstenaar juist het eindproduct te zijn.

De werken die Bootsma het afgelopen jaar heeft gemaakt, zijn qua werkmethode en stijl een vervolg op haar afstuderen, maar zijn wel een stuk persoonlijker.

Veel van haar schilderijen zijn te interpreteren als zelfportretten waarin de kunstenaar telkens stukjes informatie over zichzelf deelt.

Bootsma hecht er waarde aan dat haar werk niet veel verbergt en dat het maakproces zo transparant mogelijk blijft. Ze is voortdurend op zoek naar een persoonlijke relatie met het schilderen zelf.

Vragen zoals: "Wat betekent het voor mij om een schilderij te maken?", "Wat is een schilderij voor mij of wat kan het allemaal zijn?" en "Is het nodig om mijn werk helemaal te begrijpen?" staan centraal.

Door veel te schilderen, te experimenteren met nieuwe materialen en het maakproces te documenteren, hoopt Bootsma een diepgaande dialoog aan te gaan met haar werk.

“Mijn schilderijen laten een wirwar van gedachten, twijfels, kritiek, ideeën, vragen en oplossingen zien zonder vast te houden aan specifieke thema’s. Het afgelopen jaar heb ik een beter beeld gekregen van de onderliggende concepten en ben ik bezig geweest deze duidelijker naar voren te laten komen in mijn werk. Tijdens het schilderen denk ik na over de waarde van het werk en mijn rol als maker. Dit uit zich in hoe ik mezelf in een werk plaats en welke materialen ik kies. De ene dag schilder ik '11:37' op een zwart plankje omdat ik te laat opsta, de andere dag gebruik ik mijn initialen als vorm op een groot doek om mezelf op een handtekening-achtige manier in een klassieke schilderijvorm te plaatsen.”

– Klaske Bootsma (2024)

Klaske Bootsma studeerde aan Academie Minerva en het Frank Mohr Instituut in Groningen. Ze woont en werkt in Groningen. 

In de media: Gitte Brugman schreef een recensie over 11:37 in de Leeuwarder Courant:  artikel

Astrid Nobel – Stilte na de Stern

9 juni – 18 augustus

Het werk van de op Ameland geboren Astrid Nobel (1983, Hollum) bestaat uit sculpturen, installaties en schilderijen. In haar solotentoonstelling Stilte na de Stern toont ze schilderijen en sculpturen die gemaakt zijn van materialen uit de Noord- en Waddenzee, zoals zand, (fossiele) botten, kokkels, zeewater en aangespoelde olie.

Hoewel Nobel er niet meer woont, speelt haar geboortegrond, het eiland Ameland, nog altijd een grote rol in haar beeldend werk. Haar betrokkenheid blijft onverminderd en Nobels kracht is dat zij in staat is om deze beleving zowel een universeel als een heel persoonlijk karakter te geven.

Tijd, bewustzijn, natuur en grensgebieden zijn terugkerende thema’s in haar werk. Momenteel houdt Nobel zich bezig met het Wadden- en Noordzeegebied en hoe extractie, extinctie en de klimaatcrisis deze gebieden beïnvloedt.

Haar persoonlijke dromendagboek, dat de kunstenaar sinds twintig jaar bijhoudt, speelt een belangrijke rol bij de totstandkoming van haar beeldend werk.

Nobel heeft zowel aandacht voor vervuiling, de gevolgen van klimaatverandering en vogelgriep als de kracht en schoonheid van de levende natuur. In haar werk gebruikt ze vaak inhoudelijke materialen die direct verbonden zijn met deze onderwerpen.

Astrid Nobel studeerde aan Academie Minerva in Groningen en volgde residentieprogramma’s bij Sichuan Fine Arts Institute (Chongqing), Flux Factory (New York) en Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. 

Gitte Brugman schreef het artikel Kunst over verstoord universum over Stilte na de Stern in de Leeuwarder Courant:   artikel

Dieke Venema - paper, scissors 

3 maart t/m 19 mei 2024

Dieke Venema (1990, Barneveld) maakt op intuïtieve wijze sculpturen en ruimtelijke installaties. In haar werk houdt zij zich bezig met het ‘hoe’ en de mentaliteit van het maakproces, waarin aspecten als huid, vorm en materiaal een grote rol spelen.

Als haar sculpturen personages zouden zijn, zijn ze te omschrijven als ingetogen, weifelend en bescheiden. Venema maakt ze van onbeholpen materiaal en geeft ze een amorfe vorm, die slechts in de verte lijkt op iets herkenbaars. Haar beelden zijn daardoor nooit stellig, maar vloeibaar in betekenis. Venema’s inspiratiebron biedt aanvankelijk houvast maar verliest gedurende de werkperiode aan betekenis.

In de solotentoonstelling paper, scissors in Afslag BLV toont ze naast nieuw en ouder werk de getufte wandwerken die ze in 2022 heeft gemaakt in samenwerking met Het Textiellab, een kennis en ontwikkelplek voor innovatieve textielprojecten in Tilburg. Deze werken worden getoond in combinatie met tekeningen en wandsculpturen.

Venema studeerde aan ArtEZ in Zwolle en De Ateliers in Amsterdam. Ze ontving een werkbijdrage Jong Talent van het Mondriaan Fonds en de vervolgbijdrage: een werkbijdrage voor bewezen talent. Venema woont en werkt momenteel in Valkenswaard.

In de media: Gitte Brugman schreef een recensie over paper, scissors in de Leeuwarder Courant:  artikel

Dinnis van Dijken - Slap that Jello and watch it wobble

3 december 2023 t/m 18 februari 2024

Dinnis van Dijken (1990, Groningen) is kunstenaar en schrijver. Met zijn nieuwe schilderijen, die hij presenteert in zijn eerste solotentoonstelling Slap that Jello and watch it wobble, probeert Van Dijken de schilderkunst te integreren in het dagelijks leven, met name in het leven van millennials. Met zijn werk bevraagt hij zowel het kunstenaarschap als de rol van de schilderkunst anno 2023.

Vragen zoals: ‘Wat is het praktische nut van een schilderij?’, ‘Kan het dienen ter vermaak?’ en ‘Kan een schilderij een integraal onderdeel van het dagelijks leven worden of blijft het altijd een geïsoleerd kunstwerk?’, staan centraal.

Schilderkunst is bij uitstek een visueel medium, maar Van Dijken kijkt naar de onderbelichte aspecten en hoe deze op nieuwe manieren ingezet kunnen worden. Heeft zijn werk binnen de tentoonstelling betekenis als beeldende kunst, daarbuiten – in de huiselijke omgeving – zou ze kunnen functioneren als speelbord, tafellaken of anderszins.

Hij verbindt in zijn werk onderliggende thema’s zoals existentialisme, invaliditeit en angst met elkaar maar benadert echter alles op een luchtige, humoristische manier om daarmee een gevoel van geruststelling te bieden.

"Ik ben ooit beschreven als een huwelijksbemiddelaar voor de kunst en als iemand die graag de wereld van de schilderkunst ziet branden door zijn kunstwerken.
Ik denk dat beide beschrijvingen kloppen."

Dinnis van Dijken

Jello theorie

De titel van de tentoonstelling verwijst naar de Jello theorie, populair geworden op platforms zoals TikTok, die mensen van hun vliegangst zou kunnen afhelpen. Deze theorie vergelijkt een vliegend vliegtuig met een balletje dat in een gelatine-achtige ruimte zweeft (Jello).

De druk van de Jello zorgt ervoor dat het balletje niet zinkt, zelfs niet wanneer er hard aan wordt geschud. Dit is te vergelijken met wat er gebeurt met vliegtuigen tijdens turbulentie. 

Volgens Van Dijken werkt dit met kunst precies zo: kunst is een vormloze entiteit die evolueert en zich aanpast aan maatschappelijke veranderingen, maar zal altijd in staat zijn om haar kernvorm en functie te behouden. Kunst doorkruist de tijd, geduwd en gestuwd door een inmiddels wiebelende luchtledige massa van een met internet verzadigde beeldcultuur.

Dinnis van Dijken studeerde af aan zowel de Konstfack University of Arts, Craft and Design in Stockholm, Zweden, als Academie Minerva in Groningen.

Zijn werk werd bekroond met het Eva o Hugo Bergman Stipendium van de Royal Art Academy of Fine Arts (Stockholm, Zweden), het Konstfack University College Stipendium en het Lucht Stipendium van Kunstpunt Groningen.

Zijn werk is opgenomen in de kunstcollectie van de Hanzehogeschool Groningen.

Irene de Boer

Extracting from FeAsS:
An Interview with an Interface

'A theory of the earth from our phones to our windowsills'

10 september t/m 19 november 2023

Irene de Boer (1994, Delfzijl) is opgegroeid in Midden-Groningen, het epicentrum van de Nederlandse gaswinningsindustrie. Hier ontstond haar nieuwsgierigheid naar verborgen energievelden en de drijfveer om de oorsprong van materie en energie-extractie te ontrafelen.

Met haar werk onderzoekt ze hoe minerale grondstoffen onze fysieke wereld vormen – zowel de natuur als de door de mens gevormde omgeving – en hoe deze in beeldende kunst nieuwe betekenissen kunnen vinden. Dit komt tot uitdrukking in multimedia installaties met een vaak speelse en nostalgische uitstraling, waarin ze schilderkunst met sculptuur en allerhande industriële materialen combineert.

Arsenopyriet (FeAsS)

In haar solo-expositie Extracting from FeAsS: An Interview with an Interface staan de minerale grondstoffen die gebruikt worden in de fabricatie van onze communicatiesystemen centraal, zoals laptops en telefoons.

Ze gaat hierbij dieper in op één belangrijk mineraal: de ijzer-arseen-sulfide arsenopyriet (FeAsS). Arsenopyriet is een bron van arseen en werkt als versterker. In onze huidige technologie versterkt dit zware metaal elektrische energie.

De Boer is geïntrigeerd door de dualiteit van arseen. In de 19e eeuw werd arseen gebruikt als pigmentversterker en bezat het dus een belangrijke esthetische waarde binnen de verfindustrie, maar tegelijkertijd kent arseen een duistere geschiedenis als moorddadig gif in het Victoriaans tijdperk.

Deze spanning tussen schoonheid en dreiging, tussen fascinatie en weerzin, vormt het uitgangspunt van haar multimedia installatie.

Het patroon dat verwerkt is in de sculptuur van de installatie toont de samenstelling tussen de hoofdelementen van arsenopyriet (de kristalstructuur). Hiermee brengt de kunstenaar de onverwachte schoonheid van dit mineraal aan het licht.

Paul Verheul – Steady Pace

4 juni t/m 20 augustus 2023

In zijn schilderijen en ruimtelijke werken houdt beeldend kunstenaar Paul Verheul (1990, Chatham UK/NL) zich bezig met de beeldende betekenis van gebaren en materialen. De dialoog tussen het beeldend materiaal en zwaartekracht vormt daarbij een belangrijk uitgangspunt. Daarnaast maakt hij gebruik van de natuurlijke eigenschappen van materialen – het vloeien van verf, het kreuken van stof of de buigzaamheid van draad. De beeldende kracht in zijn werk wordt doorgaans uitgemaakt door beweging, ritmen en onvermoede contrasten. 

De jury van de SBK Otto Hetterscheid Stimuleringsprijs zei over zijn werk:

“Door beweging, gebaar, ritme, herhaling, roept deze kunstenaar in zijn ruimtelijke installaties en schilderijen een poëtisch gewichtloze wereld op. Met gebruik van aardse textiel,- naai,- teken,- en etstechnieken weet hij op subtiele en abstracte wijze verbinding te maken met het ongrijpbare van licht, lucht en ruimte.

De toeschouwer zelf wordt een beetje opgetild, de zwaartekracht valt even weg. Dit is een intrigerende ervaring. De veelzijdigheid en gedrevenheid van deze kunstenaar zien wij als een belangrijke bron voor zijn verdere ontwikkeling.”

Paul Verheul behaalde in 2013 zijn BA (Hons) Fine Art: Painting aan de Camberwell College of Arts, University of the Arts London. In 2022 behaalde hij zijn MA Fine Arts and Design: Painting (Cum Laude) aan de Minerva Art Academy/Frank Mohr Institute, Hanzehogeschool Groningen. Verheul is genomineerd voor de Buning Brongers prijs en het George Verberg Stipendium in 2022. Hij won de SBK – Otto Hetterscheid Stimuleringsprijs tijdens de jaarlijkse SBK Sprouts Young Talents expositie in 2022.

Paul Verheul woont en werkt in Groningen.  

In de media: Dirk van Ginkel schreef een recensie over Steady Pace in de Leeuwarder Courant:  artikel  

Oer - Alle Jong 

5 maart t/m 21 mei 2023

Als Friese kunstenaar is Alle Jong (1988, Hemrik) veel bezig met onze diepere historie en beeldtaal; van hunebedden, terpen tot Friese Runen. Op een wel heel bijzondere manier slaat de kunstenaar met zijn beeldend werk bruggen tussen het heden en het verleden. Zijn jonge maar veelzijdige oeuvre zit vol verwijzingen naar de tijd voordat het Modernisme zijn intrede deed.

De media die hij daarbij inzet variëren van reusachtige houtskooltekeningen, tot originele 17e, 18e en 19e-eeuwse archieven, van decennia-oude, ongeopende brieven tot videogames en 3D-animaties. 

In de solotentoonstelling Oer is een reeks nieuwe tekeningen van Alle Jong te zien. Bomen doemen op in zwarte holen, die de kunstenaar als lichtschachten inbeeldt, turend vanuit ons brein naar buiten. Rituelen rondom een verlaten hunebed, nog altijd voelbaar op de dag van vandaag, of ons eigen brein waarin oerbomen groeien.

Deze poëtische blik geeft blijk van een diepgeworteld bewustzijn dat kunst al lang met de mensheid verbonden is. Jong vraagt zich in zijn werk af of wij ‘oergedachten’ meedragen: archetypen die een herinnering of een gevoel oproepen dat al honderdduizenden jaren oud is. Een verstild besef, alsof je in het donker contact maakt met een schim uit een onbegrijpelijk ver verleden.

In de tentoonstelling is deze verstilling in beeldtaal overgebracht naar misschien wel enkele stromende oergedachten.

Alle Jong volgde zijn opleiding aan de Academie Minerva in Groningen en was genomineerd voor diverse prijzen tijdens zijn afstuderen. Hij ontving twee keer een bijdrage van het Mondriaan Fonds. Jongs werk is al in diverse Nederlandse musea te zien geweest en hij is opgenomen in het boek FRYSK, 100 jaar schilderkunst in Friesland, Museum Belvédère (2018).

In de media:
Kirsten van Santen schreef een recensie in de Leeuwarder Courant (20-03-2023):  artikel

Kamilė ziet de tentoonstelling als plek om deze last te delen. Te beginnen met felgekleurde schilderijen als vluchtige fragmenten van onze gebrekkige wereld. In het midden van de tentoonstelling zijn tekeningen met zwart-wit gelijnde figuren te zien die samen komen om de situatie te bespreken dat de wereld bijna in brand staat. In het laatste gedeelte zijn grotere schilderijen te zien die haar achtergebleven stemming weergeven. 

Door de mens terug te brengen tot een silhouet in haar schilderijen gaan ze fungeren als eenieder van ons, gevangen in hun rol en plaats. Haar gebruik van felle soms zoetsappige kleuren dragen bij aan de atmosfeer of contrasteren met de stemming van 

Aafke Ytsma -
Moments in between

4 september t/m 20 november 2022

De deels in Den Haag en Friesland opgegroeide Aafke Ytsma (1988, Voorburg) woont en werkt tegenwoordig in Leipzig en Leeuwarden. In 2019 won ze (een gedeelde) Young Art Noord (vakjury) in Museum Belvédère. Een solopresentatie in Afslag BLV was aan deze prijs verbonden.
 

In de tentoonstelling Moments in between zijn nieuwe schilderijen en houtsnedes in de Japanse techniek te zien. De verzameling werken wekt de indruk van een overkoepelend maar verhuld plot. Terwijl in de individuele werken het verhaal zich eerder lijkt te vertakken dan te verdichten. In de schijnbaar alledaagse voorstellingen lopen personages in en uit. Iemand is op weg in de auto, een tuinder oogst groente op het land, een kat rent in de nacht over straat, in een lege hal staat de deur op een kier. De onbeduidende en terloopse momenten bezitten een verstilling die tegelijk doet afvragen wat er aan vooraf ging of wat er nog staat te gebeuren. In hun samenhangen verkennen ze de hedendaagse tijd en de wijze waarop we ons bewegen en verhouden tot de wereld.
 

“Ik ben geïnteresseerd in de momenten die je over het hoofd ziet, waarin ongemerkt je blik of gedachten afdwalen, de tussenmomenten die de tijd verdelen of twee gebeurtenissen verbinden.”

EQUIDISTANCE

5  juni t/m 14 augustus 2022

Drie jonge, deels opgeleide en in Groningen wonende, kunstenaars namen het concept equidistantie als uitgangpunt voor deze tentoonstelling. In de wiskunde wordt ‘een punt op gelijke afstand van een verzameling objecten equidistant genoemd als de afstanden tussen dat punt en elk object in de verzameling gelijk zijn.’ 

“De term equidistance in ons onderzoek is ontstaan uit het gevoel van verbondenheid. Als trio, waarin ieder van ons een andere achtergrond deelt, streven we ernaar om onze verschillende frequenties te delen voor deze bepaalde periode waarin we ons bevinden. We willen deze verzamelde momenten via verschillende media vastleggen en tot uitdrukking brengen in een tentoonstelling. Drie verschillende artistieke talen waaien op en worden verenigd door het begrip equidistantie in een gezamenlijk werk - een punt op gelijke afstand.”

Karina Puuffin 

Karina Puuffin (1997, Oekraïne) verhuisde naar Nederland toen de situatie in Oost-Oekraïne instabiel en onveilig werd. Het werk van Puuffin is een viering van kunst. Geïnspireerd door het modernisme probeert ze de traditionele ideeën van het medium te doorbreken, schilderijen samen te voegen tot sculpturale objecten en vice versa. Met haar werk Good painting in deze tentoonstelling werpt ze een vraag op: wat maakt een kunstwerk de moeite waard om in het museum te laten zien? Goed = waarde, maar = waarde goed.

In de hedendaagse kunstwereld wordt de waarde van het kunstwerk niet meer bepaald door de kwaliteit ervan. White cube-muren worden beschouwd als een ultieme presentatieruimte en "een goed schilderij" is een abstracte term geworden om een stuk te identificeren dat succesvol, gewaardeerd en hoog aangeschreven is. In de satirische installatie van Puuffin vindt de versmelting plaats tussen gewenst en ongewenst, authenticiteit en fake, goedkoop en duur. Haar project is zowel een statement als een experiment om te kijken of de perceptie van een kunstkijker gemakkelijk te manipuleren is. Van iets goedkoops, vergeten, onbelangrijks en clichés tot iets "waardevols".
 

Ottokaji Iroke 

Ottokaj Iroke (1989, Zuid Korea) is een multidisciplinair kunstenaar gevestigd in Nederland, oorspronkelijk afkomstig uit Seoul. Hij studeerde schilderkunst voor zijn master aan het Frank Mohr Instituut. Ottokaji is gefascineerd door de machttopologie van economie, sport en hiphop. Zijn dagelijks leven en interesses worden gecombineerd, en hij esthetiseert ze dagelijks. Zijn leven is een suggestieve transformatie van zijn kunst en mentaliteit. Hij verandert politieke kwesties in perceptuele ervaringen.

Voor het werk ‘That's all football’, een installatie met een performancevideo en sculpturale schilderijen, maakte hij 20 sculpturale schilderijen van kindervoetbalnetten. Ottokaji bezocht het Abe Lenstra Stadion van SC Heerenveen voor het videowerk om locatie gebonden geluid op te nemen. Die dag dat hij er was, 15 mei, won SC Heerenveen van Go Ahead Eagles met 3:1. Het was voor hen de laatste wedstrijd van het seizoen. Zijn performancevideo laat zien hoe hij speelt in zijn atelier. Hij presenteert dit allemaal in de tentoonstelling. Ook het publiek is welkom om met zijn settings te spelen. Iedereen is welkom in zijn stadion.
 

Celina Bermudez Vogensen

Celina Bermudez Vogensen (1996, Portugal) is Nicaraguaanse, Portugese en Amerikaanse en werkt met onderwerpen met betrekking tot natuur tegenover migratie, territorium en identiteit waarin hun persoonlijke ervaring de belangrijkste bron is van het werk. Celina verkent deze onderwerpen via verschillende media en benaderingen.

Celina toont ‘mythen en metamorfose’. “We zijn gefascineerd door het concept van het overwinnen van de traditie van stilte en het bouwen van nieuwe verhalen en beelden die de relaties onderling en tussen soorten aangeven. We willen onderzoek doen naar algemeen bekende mythen voor deze tentoonstelling samen met meer onbekende verhalen. Verhalen en beelden zijn die de relaties tussen soorten aangeven. Fabels, mythen en beelden van dieren en planten die communiceren.” 

Een metamorfose van mens en dier gepresenteerd in de vorm van video, prenten, schilderijen en miniatuursculpturen.

AFSLAG BLV
weer van start

AFSLAG BLV, de dependance van Museum Belvédère in de Heerenveense School in het centrum van Heerenveen, is na een kleine renovatie weer van start met een nieuw tentoonstellingsprogramma en een nieuwe programmeur: Albert Oost, kunstenaar, initiatiefnemer van melklokaal in Heerenveen en tevens werkzaam als collectiebeheerder bij Museum Belvédère.

Te beginnen met:

A Square Dance – Henrik Kröner
 

6 maart t/m 22 mei 2022
 

De doeken van de in Groningen wonende Henrik Kröner (1979, Nordhorn, DE) ogen als ijle kleurpotloodtekeningen op dunne ruitjesstof, dat associaties oproept met het papier van een eenvoudig rekenschrift. De tastzin wordt ingeruild voor de zin van het kijken, het aanraken met de ogen, de blik.

In deze tentoonstelling draait het om een dans, de square dance. Het mathematische ritme van allemaal kleine vierkantjes. Het is geen statische dans maar het gaat heen en weer, kriskras dwars door elkaar. De getoonde werken komen uit verschillende series van Henrik Kröner’s oeuvre.

Waar eerder vooral het accent lag op kleur -en lichtverloop zijn nu ook kleurvlekken en ronde vormen te herkennen. Eenvoudige composities met een decoratieve uitstraling. Het textiele en het tactiele karakter van het werk is alom aanwezig.

Kröner komt uit een textielfamilie. Zijn oma heeft in de jaren 30 in Hamburg textiele vormgeving gestudeerd en zijn vader is textielingenieur. De ruitjesstof in deze tentoonstelling is afkomstig uit de fabriek waar zijn vader nog steeds werkt.

Als schooljongen begon hij in de wiskundeles de vakjes van het schriftje in te kleuren. “Als kunstenaar koester ik de verveling als een bron van inspiratie. Er kunnen dingen ontstaan vanuit verveling.”

De afgelopen jaren heeft Kröner zich verdiept in de twee oude verhalen Noli me tangere en Pygmalion. Wat hem in beide verhalen interesseert is het spanningsveld tussen het verbod en het verlangen om iets aan te raken. Het aanraken met de ogen en met de tast, onze huid.

Pygmalion gaat ook over de mythe van de kunstenaar, de schepper. Kröner gaat kritisch om met dit romantische idee. Hij stelt zich vragen als: wat is authentiek, hoe beoordelen we iets als goede kunst en hoe wordt het gewaardeerd.

In de media: Klik hieronder voor een recensie van Gitte Brugman:

Leeuwarder Courant (18 maart 2022)